วันนี้ jeenthai จะมาสอนเสียงวรรณยุกต์ภาษาจีน 声调 Shēngdiào เซิงเตี้ยว Tone เสียงวรรณยุกต์ในภาษาจีนมีเสียงวรรณยุกต์ทั้งหมด 4 เสียง วรรณยุกต์แบบจีนกับวรรณยุกต์ไทยก็คล้ายๆกัน บทความที่แล้ว พินอิน Pīnyīn 拼音 เสียงพยัญชนะและเสียงสระในภาษาจีน พินอินนั้นสำคัญมากในการเรียนภาษาจีน

เสียงวรรณยุกต์ภาษาจีน 声调 Shēngdiào เซิงเตี้ยว Tone

เสียงวรรณยุกต์ภาษาจีนเป็นการออก เสียงสูง เสียงต่ำ ทำให้สามารถแยกความหมายของคำนั้นได้ เสียงวรรณยุกต์ภาษาจีนมีทั้งหมด 4 เสียงด้วยกัน

เสียง 1 อินผิง 阴平 [ Yīnpíng ] คล้ายเสียงสามัญในภาษาไทย

เสียง 2 เอี๋ยงผิง 阳平 [ Yáng píng ] คล้ายเสียงจัตวาในภาษาไทย

เสียง 3 สั่งเซิง 上声 [ Shàng shēng ]
คล้ายเสียงเอกในภาษาไทย จะออกเสียงต่ำไปสูง

เสียง 4 ชวี่เซิง 去声 [ Qù shēng ] คล้ายเสียงโทในภาษาไทย

การวางเสียงวรรณยุกต์ภาษาจีน

การวางเสียงวรรณยุกต์บนสระมีดังนี้

a      o      e       i       u       ü

ถ้าเจอสระให้ดูตามสระก่อนว่าตัวไหนอยู่หน้า อย่างเช่น 表 Biǎo  a มาก่อน i

อย่างเช่น : 马 Mǎ     绿 Lǜ     很好 Hěn hǎo เหิ่นห่าว <เมื่อเสียงวรรณยุกต์ 3 เหมือนกันให้วรรณยุกต์ที่อยู่ข้างหน้าเปลี่ยนเป็นเสียง 2 เป็นเหินห่าว   手 Shǒu ถ้าไม่มี a ให้ดูตามลำดับก็คือ o แล้วทำไมถึงไม่ใส่ตรง u ละ เพราะว่า o มาก่อน u นั่นเอง

国  Guó กว๋อ ประเทศ เสียงวรรณยุกต์วางไว้ที่ตัว o

圈  Quān เชวียน รอบ เสียงวรรณยุกต์วางไว้ที่ตัว a

腿  Tuǐ ถุ่ย น่อง เสียงวรรณยุกต์วางไว้ที่ตัว i

CREDIT : baike.baidu