วันนี้ jeenthai จะมาสอนเสียงวรรณยุกต์ภาษาจีน 声调 Shēngdiào เซิงเตี้ยว Tone เสียงวรรณยุกต์ในภาษาจีนมีเสียงวรรณยุกต์ทั้งหมด 4 เสียง วรรณยุกต์แบบจีนกับวรรณยุกต์ไทยก็คล้ายๆกัน บทความที่แล้ว พินอิน Pīnyīn 拼音 เสียงพยัญชนะและเสียงสระในภาษาจีน พินอินนั้นสำคัญมากในการเรียนภาษาจีน
เสียงวรรณยุกต์ภาษาจีน 声调 Shēngdiào เซิงเตี้ยว Tone
เสียงวรรณยุกต์ภาษาจีนเป็นการออก เสียงสูง เสียงต่ำ ทำให้สามารถแยกความหมายของคำนั้นได้ เสียงวรรณยุกต์ภาษาจีนมีทั้งหมด 4 เสียงด้วยกัน
เสียง 1 อินผิง 阴平 [ Yīnpíng ] คล้ายเสียงสามัญในภาษาไทย
เสียง 2 เอี๋ยงผิง 阳平 [ Yáng píng ] คล้ายเสียงจัตวาในภาษาไทย
เสียง 3 สั่งเซิง 上声 [ Shàng shēng ]
คล้ายเสียงเอกในภาษาไทย จะออกเสียงต่ำไปสูง
เสียง 4 ชวี่เซิง 去声 [ Qù shēng ] คล้ายเสียงโทในภาษาไทย
การวางเสียงวรรณยุกต์ภาษาจีน
การวางเสียงวรรณยุกต์บนสระมีดังนี้
a o e i u ü
ถ้าเจอสระให้ดูตามสระก่อนว่าตัวไหนอยู่หน้า อย่างเช่น 表 Biǎo a มาก่อน i
อย่างเช่น : 马 Mǎ 绿 Lǜ 很好 Hěn hǎo เหิ่นห่าว <เมื่อเสียงวรรณยุกต์ 3 เหมือนกันให้วรรณยุกต์ที่อยู่ข้างหน้าเปลี่ยนเป็นเสียง 2 เป็นเหินห่าว 手 Shǒu ถ้าไม่มี a ให้ดูตามลำดับก็คือ o แล้วทำไมถึงไม่ใส่ตรง u ละ เพราะว่า o มาก่อน u นั่นเอง
国 Guó กว๋อ ประเทศ เสียงวรรณยุกต์วางไว้ที่ตัว o
圈 Quān เชวียน รอบ เสียงวรรณยุกต์วางไว้ที่ตัว a
腿 Tuǐ ถุ่ย น่อง เสียงวรรณยุกต์วางไว้ที่ตัว i
CREDIT : baike.baidu